Tlenek glinu Al2O3

Tlenek glinu Al2O3 ciało stałe występujące w kilku odmianach polimorficznych (klasyfikowanych wg zakresów temperatur otrzymywania tlenku glinu z wodorotlenków lub wg struktur krystalograficznych). Najważniejsze postacie tlenku glinu to korund który oznacza się dużą twardością. Dobrze przewodzi ciepło, jest odporny na działanie czynników chemicznych, nierozpuszczalny w kwasach. Drugą ważna postacią jest biały  higroskopijny proszek, nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w mocnych kwasach. Otrzymywany przez łagodne prażenie wodorotlenku glinu. Ma właściwości amfoteryczne.

Zastosowanie

W wyniku stapiania korundu z domieszką tlenków chromu otrzymuje się sztuczne rubiny, a z dodatkiem tlenków tytanu i żelaza – sztuczne szafiry. Stosowany m.in. jako materiał ścierny (również a pastach do zębów), oraz w wyrobach materiałów ogniotrwałych. W postaci  białego  proszku  stosowany jest  jako katalizator i nośnik innych katalizatorów, surowiec do produkcji glinu oraz jako wypełnienie kolumn chromatograficznych.  Uwodniony tlenek glinu to boksyt. Znalazł on zastosowanie jako topnik przy produkcji aluminium.

Tlenek glinu znajduje zastosowanie w różnych branżach. Często wykorzystuje się go w narzędziach do cięcia i szlifowania. Jego sproszkowany wariant w połączeniu z krzemionką świetnie sprawdza się jako składnik kremu do smarowania kijów bilardowych. Ponadto tlenek glinu skutecznie usuwa zadrapania i zarysowania na płytach CD i DVD, sprawiając, że ich zawartość jest możliwa do odtworzenia. Substancję tę stosuje się również w lampach samochodowych. Tlenek glinu jest powszechnie używany w medycynie estetycznej oraz w stomatologii.